Rozdział 31

- Kochanie, spakowałeś wszystko? – zapytałam nie wiem już który raz tego dnia.

- Tak. – rzucił, kiedy koło niego przechodziłam – Meli, Meli, Meli, chodź tu do mnie. – złapał mnie za rękę i pociągnął na swoje kolana – Uspokój się, słyszysz? – odgarnął włosy z mojego czoła – Wszystko będzie dobrze. Wszystkie nasze ciuchy spakowaliśmy, prezenty dla Carli też, więc spokojnie. Mamy wszystko, co potrzebne, hm? – pocałował mnie delikatnie – Hotel też jest wynajęty. Bilety leżą na stoliku przy wyjściu. Wszystko pod kontrolą i dopięte na ostatni guzik. Nie musisz się niczym martwić. Jestem przy tobie i zawsze będę – najpierw złączył nasze usta, a kilkanaście minut później nasze ciała. Z tym facetem było mi jak w niebie – o ile nie lepiej!

***

            Punkt dziesiąta rano znajdowaliśmy się na lotnisku w stolicy Hiszpanii. Katalończyk zamówił nam taksówkę, za pomocą której dostaliśmy się do Catalonia Atocha, gdzie mieliśmy się zatrzymać. Hotel robił ogromne wrażenie. Elegancki, gustownie urządzony, ale bez zbędnego przepychu. Właściciele stawiali widocznie na nowoczesność i funkcjonalność. Było nawet jacuzzi!

- Cristian, musiałeś wydać fortunę na nocleg tutaj. – zaczęłam marudzić – Nie chcę, żebyś wydawał na mnie swoje ciężko zarobione pieniądze.

- Melitta, - usiadł koło mnie na łóżku i zaczął mnie delikatnie gładzić po udzie – po pierwsze: przyjechaliśmy tu tylko na dwa dni, po drugie: wcale nie wydałem majątku, a po trzecie: po prostu pomyślałem, że ci się tu spodoba – uśmiechnął się delikatnie.

- Podoba mi się tu, ale ja nie jestem przyzwyczajona, ani nie mam najmniejszego zamiaru przyzwyczajać się do takich luksusów. A na dodatek jeśli ktoś za mnie płaci. Nie chcę, żebyś wydawał na mnie kasę, bo to jest zupełnie niepotrzebne, ok? Przecież daję sobie świetnie radę.

- Pewnie, że tak, ale jesteś moją kobietą i mam zamiar cię rozpieszczać. – skubnął, a następnie pocałował moją szyję – No, ale jeśli tak bardzo chcesz być samodzielna i samowystarczalna, to możesz mi odpłacić w naturze – wyszczerzył się.

Jeden zwinny ruch i już leżałam pod nim. Jeździł dłońmi po moich plecach, płaskim brzuchu, aż w końcu dotarł do piersi. Ugniatał je delikatnie, lecz najwyraźniej przeszkadzał mu w tym materiał, bo szybko pozbył się mojego stanika. Zataczał kółka, drażnił moje zmysły. Pocierał, skubał i ssał sutki, które pod wpływem jego pieszczot momentalnie stwardniały. Piłkarz zniżył się ze swoimi pieszczotami na moją talię i kierował się w stronę podbrzusza, a ja wygięłam się w łuk. Brunet uśmiechnął się sam do siebie, rozpiął, po czym zdjął moje jeansy. Podciągnęłam jego twarz do swojej i namiętnie wpiłam się w jego usta. Nie było w tym geście nic miłego. To było pożądanie. Oboje to czuliśmy. Przejechałam palcami po jego umięśnionej klacie i złapałam za brzeg koszulki, którą następnie zrzuciłam na podłogę. To samo zrobiłam ze spodniami, które w owym momencie bardzo utrudniały mi życie. Chciałam zająć się też bokserkami, ale Cristian przygwoździł mnie do łóżka. Całował moje usta, policzki, linię szczęki, szyję, obojczyki, piersi, zjeżdżał na brzuch, zostawiając przy tym mokre ślady na moim rozpalonym ciele. Poddawałam mu się. Zadrżałam, kiedy chwycił rąbek moich majtek i pociągnął je w dół. Byłam kompletnie naga. Dwudziestoczterolatek rozsunął moje nogi stanowczym ruchem i z cwaniackim uśmieszkiem zagapił się na mój skarb. Spojrzał mi głęboko w oczy i delikatnie przywarł swoimi wargami do moich. Zachęcająco rozchyliłam usta i już po chwili nasze języki oddały się dzikiemu tańcu. Całowalibyśmy się tak bez końca, ale mój towarzysz zjechał dłonią po moim pośladku i udzie. Znalazł dla swoich palców lepsze miejsce. Najpierw włożył jeden, a potem drugi i począł bawić się z moją kobiecością. Musiałam oderwać usta od jego, by jęknąć z rozkoszy. Skubał, drażnił łechtaczkę, a ja wiłam się pod nim jak opętana. Oparł dłonie o moje biodra. Myślałam, że to już koniec tych bardzo przyjemnych tortur. Chciałam go poczuć w sobie. Tu i teraz.

- Cris. – wysapałam – Potrzebuję cię tam. Już! – skinęłam głową w stronę mojej pochwy.

- Wedle rozkazu – zaśmiał się i zanurkował we mnie.

- Ale nie ta….aaaaaak! – krzyknęłam, gdy wkroczył do akcji językiem. Przepełniła mnie fala słodyczy, świat zawirował i opadłam na poduszki. Oddychałam głęboko, ale piłkarz nie przestawał i nadal sprawiał mi rozkosz.

- Jesteś taka słodka. – powiedział uniósłszy głowę do góry – Cholera, nie wytrzymam – mruknął i pozbył się szybko bokserek. Poczułam jak wchodzi we mnie. Był taki wielki. Początkowo poruszał się powoli, jakby nie chciał zrobić mi krzywdy, ale po pewnym czasie zaczął przyspieszać. Zacisnęłam mocniej wokół niego nogi i złapałam mocno za bicepsy.

- Tello! – darłam się na chwilę przed osiągnięciem szczytu.

- Melisa! – doszedł, złączył nasze usta w delikatnym pocałunku i opadł na łóżko obok mnie. Oparłam głowę o jego klatkę piersiową, a nogę zarzuciłam na jego. Objął mnie mocno i się uśmiechnął – Jesteś idealna.

- Tello – klepnęłam go delikatnie po sześciopaku.

- Uwielbiam sposób w jaki wymawiasz moje nazwisko. – podciągnął mnie i pocałował mocno, a kiedy już wróciliśmy do poprzedniej pozycji, zapytał – Zastanawiałem się, dlaczego ty tak zawsze mocno reagujesz, jak cię pieszczę? No wiesz, jak… - nie musiał kończyć.

- Bo jest mi cholernie dobrze – uśmiechnęłam się zawadiacko.

- No tak, ale jak się pierwszy raz kochaliśmy, to zachowywałaś się tak, jakbyś nigdy wcześniej czegoś takiego nie czuła. – gładziłam dłonią jego mięśnie – Przecież nie byłaś dziewicą, jak się poznaliśmy – nie pojmował.

- Kiedy się poznaliśmy, to byłam dziewicą. – sprostowałam – Ale kiedy zaczęliśmy być parą to już nie.

- No więc właśnie. To ten twój cały Błażej nie robił ci dobrze? – zachichotał, ale kiedy usłyszał moją cichą odpowiedź:

- Nie – natychmiast spoważniał i przekręcił mnie na plecy, dokładnie mi się przyjrzał.

- Ale… Jak? – patrzył mi prosto w oczy. Ja leżałam przed nim naga, a on patrzył mi w oczy. To jest podobno prawdziwa miłość.

- Normalnie. – wyszeptałam – Był bardzo religijny. Coś takiego nie wchodziło w grę.

- Czyli… - nie wiedział, jak spytać – Byłem twoim pierwszym? – oczy mu zalśniły – W tych sprawach akurat?

- Tak, byłeś pierwszy. I nie tylko w tym – pocałowałam go. Nasze języki odnalazły swój własny rytm, ale musieliśmy kiedyś nabrać powietrza.

- Skoro nie tylko w tym to w czym jeszcze? – dopytywał.

- Od naszego pierwszego spotkania wiedziałam, że jesteś ciekawski. – zaśmiałam się – Byłeś pierwszym facetem, który zabrał mnie do kawiarni, potem do knajpki. Pierwszym, dla którego okłamałam przyjaciół. Pierwszym, na którego widok moje serce od razu przyspieszyło. Pierwszym, z którym spacerowałam brzegiem morza podczas zachodu słońca. Pierwszym, który coś dla mnie ugotował. Pierwszym, który dbał, żeby mi niczego nie zabrakło, nawet jeśli dzieliło nas dwa tysiące kilometrów. Pierwszym, który trzymał mnie za rękę, kiedy robiłam sobie tatuaż. Pierwszym, któremu mogłam bezgranicznie zaufać. Pierwszym, którego pokochałam do szaleństwa. Pierwszym, dla którego byłam w stanie wyprowadzić się z Polski i tak właśnie zrobiłam. Pierwszym, o którego się strasznie bałam, kiedy został sfaulowany na boisku. Pierwszym, do którego cholernie tęskniłam. Pierwszym, przez którego żałowałam, że nie mogę się teleportować jak wampiry z powieści Kerrelyn Sparks, żeby tylko się wtulić w twoje silne ramiona. Pierwszym, przy którym czuję się całkowicie bezpiecznie. Pierwszym, przy którym czuję się spełniona. Pierwszym, przy którym czułam i czuję te zabawne motylki w brzuchu. Pierwszym, przy którym byłabym zdolna do stabilizacji. Pierwszym, którego córkę poznam. Pierwszym, dla którego jestem gotowa nagiąć i naginam moje własne zasady. Pierwszym, którego pożądam do tego stopnia, że najchętniej w ogóle nie wychodziłabym, ani nie wypuszczałabym cię z łóżka. Jesteś tak naprawdę pierwszy i ostatni w moim sercu.

- Wow. Dużo tych pierwszych – wciągnął powietrze.

- A to źle?

- No wiesz, możesz chcieć spróbować czegoś innego, żeby mieć jakieś porównanie czy coś… - rzucił nieśmiało.

- Cris. Popatrz na mnie. – chwyciłam go za brodę – Wiem, że to nie będzie oryginalne, ale te słowa w pełni oddają to, co chcę ci w tej chwili powiedzieć, ok? – pokiwał głową, więc zaczęłam wypowiadać tak świetnie znane mi wersy:

Jesteś cierpliwy, jak jeszcze nikt dotąd dla mnie nie był,

Twoje oczy zabierają mnie w miejsca,

O których nigdy bym nie marzyła,

Twój głos jest jedyną muzyką, bez której nie potrafię wytrzymać.

Teraz nie może być już wątpliwości,

Jesteśmy zbyt daleko na przodzie, by patrzeć w tył.

Na dobre i na złe.

Musisz uwierzyć mi na słowo,

Czuję się jak zdarta płyta

I mówiłam ci już 700 razy,

Nie muszę dalej szukać,

Moje poszukiwania się zakończyły.

Czy możesz zaufać mojemu słowu?

Brzmię jak zdarta płyta

I powiedziałam ci już 700 razy,

Nie muszę dalej szukać,

To ty jesteś tym jedynym.

Twoje dłonie, które nie mają litości,

Także są moimi najlepszymi przyjaciółmi.

I mogłabym się zgubić, wspinając się po twoich nogach, które nie mają końca.

Znalazłam idealną odległość między moim ciałem a twoim

I to jest brak jakiejkolwiek odległości, Kochanie, jeśli to ci odpowiada.

Mówili, że nam się nie uda,

Ale spójrz, jak pokonujemy wszystkie sprzeczności.

Potrzebuję, żebyś był świadomy, że

Jesteś tym jedynym.

Chcę, żebyś zrobił krok w stronę wiary.

Wiem, że łatwo popełniać te same błędy,

Ale nie tym razem, nie, nie tym razem.

            Zbliżyłam się do niego delikatnie i pocałowałam. Ponownie położyłam się na plecach. Czułam na sobie jego palący i zarazem zaciekawiony wzrok. Popatrzyłam mu w oczy, aż nagle się odezwał, nadal we mnie wpatrzony:

Kilkanaście lodowatych lat prowadziło mnie do ciebie.

Musiałem słuchać kłamców, żeby rozpoznać prawdę.

Mam nadzieję, że zapamiętasz naszą pierwszą Gwiazdkę

I będziesz kiedyś mówić, że wydawała się wręcz nieprawdziwa.

Tylko obiecaj mi, że zawsze ze mną będziesz,

Bo ja ci to właśnie obiecuję.

            Wpił się zachłannie w moje usta. Przestawał mnie całować jedynie, żeby zaczerpnąć powietrza. Zapach jego perfum pieścił moje zmysły. On sam je pieścił.

- Tello! – krzyknęłam.

- Tak, najdroższa? – nie przerywał pieszczot.

- Jest pięć po dwunastej, a na pierwszą jesteśmy umówieni z Loreną i Carlotą! – wystarczyło wspomnieć o małej, żeby chłopak wystrzelił jak z procy i zaczął się ubierać. Zaśmiałam się cichutko, ale również się podniosłam i włożyłam na siebie ciuchy.

- Policzymy się wieczorem – pocałował mnie namiętnie i klepnął w tyłek, kiedy opuszczaliśmy pokój hotelowy.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ

***

No i mamy trzydziesty pierwszy. :)

Taki sobie, ale mam nadzieję, że komuś się spodoba ;)

Siedzę w domu chora,

na zwolnieniu lekarskim

i usiłuję coś napisać, 

ale tak jakby średnio mi to wychodzi...

Jak na razie wszystkie moje myśli

krążą wokół wakacyjnego wjazdu

i tego, co muszę kupić.

Na domiar złego kolega wymyślił kolejny wyjazd.

Ja nie wiem już jak to ogarnąć, hehe.

I to niby ja jestem zwariowana... :p

Ok, idę wymyślać jakąś historię,

a Was proszę o komentarze.

Buziaki ;*