Rozdział 45

Trzy miesiące później…

- Kochanie pospiesz się, bo nie zdążymy! – krzyczał mój narzeczony – Pojadę bez ciebie.

- Idę już przecież. A ciekawe co byś z tego miał, jakbyś pojechał sam? Ciebie miałaby zbadać ginekolog? – uśmiechnęłam się, schodząc po schodach.

- Ja po prostu chcę już zobaczyć nasze dzieciątko. I dowiedzieć się, czy to chłopiec czy dziewczynka – naburmuszył się.

- No już dobrze, dobrze, Kochanie. Wiem, że nie możesz się już doczekać, aż ponownie zostaniesz tatusiem – złożyłam na jego ustach słodki pocałunek.

***

- Może być pan spokojny, że ktoś pana godnie zastąpi w FC Barcelonie – powiedziała tajemniczo lekarka.

- To znaczy że…

- Tak, będą państwo mieli synka.

- Javier Josep Tello Lam. – wyszeptał Cristian, całując moją dłoń – Do zobaczenia za pięć miesięcy – uśmiechnął się szeroko, a moje serce zalała fala ciepła.

            Miałam wszystko o czym zamarzyłam. Wszystko. Kochającego mężczyznę u boku. Małego chłopczyka w sobie. Ślub w planach. Piękny dom w budowie – postanowiliśmy się przeprowadzić do Castelldefels jeszcze przed rozwiązaniem. Cudownych przyjaciół. A jako culé miałam Mistrzostwo Hiszpanii, zwycięstwo w Lidze Mistrzów, Puchar Króla, Superpuchar Hiszpanii, Superpuchar Katalonii i cały nowy sezon przed sobą.

            Na dodatek mój narzeczony już załatwił oficjalny, oryginalny strój Blaugrany dla naszego bobasa. Wszystko się układało idealnie. Jak na razie mieszkaliśmy w Barcelonie, ale kto wie? Może przyjdzie nam kiedyś opuścić to miasto, w którym się poznaliśmy i dzięki któremu jesteśmy razem? Ale jedno było pewne. Chcieliśmy się zestarzeć w stolicy Katalonii, chodząc na wszystkie mecze naszej ukochanej drużyny.

***

Taki króciutki, ale przynajmniej jest. :)

No i został nam jeszcze tylko epilog...

<3